گردشگریگفتگو و مصاحبه

گردشگری داخلی یا گردشگری بین المللی؟

مسئولین گردشگری جمهوری اسلامی ایران به جای تاکید و تمجید از ورود گردشگر خارجی ابتدا نگاه سیاستی خود را به توسعه متوازن گردشگری داخلی معطوف کنند، چرا که شواهد در دنیا نشان می دهند که کشورهای موفق در حوزه گردشگری داخلی کشورهای موفقی در عرصه گردشگری بین المللی بوده اند.

 

 تحلیل شورای جهانی سفر و گردشگری۱ (WTTC) از بازار گردشگری داخلی در سال ۲۰۱۷ نشان می دهد که جمهوری اسلامی ایران در این سال از محل هزینه کردهای مربوط به گردشگری داخلی، درآمدی معادل ۱۶.۴ میلیارد دلار را بدست آورده است، که این آمار معادل ۷۸.۳ در صد از کل درآمد موجود در صنعت گردشگری ایران است لذا با یک محاسبه ساده می توان عنوان کرد که درآمد حاصل از ورود گردشگر خارجی به کشورمان معادل ۴.۶ میلیارد دلار بوده است.

این آمار درحالی توسط شورای جهانی سفر و گردشگری (WTTC) اعلام می گردد که طبق آمار بدست آمده این شورا ایران با رشد میزان هزینه کرد ۵.۱ میلیارد دلاری گردشگران داخلی طی سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۷ در رتبه دوازدهم جهان قرار گرفته است.

یعنی محاسبات نشان می دهند که به طور میانگین رشد ۲۱ درصدی هزینه کرد گردشگران داخلی را طی این سال ها شاهد بوده ایم. در واقع می توان تخمین زد که با میانگین رشد ۲۱ درصد هزینه‌کردها گردشگران داخلی در ۶ سال گذشته، تا ابتدا سال ۲۰۱۹ جمهوری اسلامی ایران نزدیک ۲۰ میلیارد دلار درآمد حاصل از گردشگری داخلی را دارد.

این در حالی است که در سند افق چشم انداز بیست ساله۲  درآمد ۱۰ میلیارد دلاری از ناحیه جذب ۱۳ میلیون گردشگر خارجی تا پایان سال ۱۳۹۸ ابلاغ شده است. نکته قابل توجه این است که با وجود اینکه اسناد بالادستی و سخنان مسئولان گردشگری در دولت فعلی و دولت های قبلی موکدا بر رسیدن به درآمد ۲۰-۲۵ میلیارد دلاری در افق چشم اندازه ۱۴۰۴ تاکید دارند، با نگاهی به آمار شواری جهانی سفر و گردشگری(WTTC) کشورمان در حال حاضر از محل هزینه‌کردهای گردشگری داخلی درآمدی معادل ۲۰ میلیارد دلار را در یک سال دارد.

همچنین نکته قابل توجه برای مسئولین گردشگری کشور این است که چون گردشگری بین المللی عمدتا توسط واسطه های خارجی و شرکت های حمل و نقل بین المللی انجام می پذیرد همین درآمد ۴.۶ میلیارد دلاری حاصل از هزینه‌کرد گردشگران خارجی نشت داشته و به اقتصاد کشور برنمیگردد در حالیکه عمده هزینه‌کردهای حاصل از گردشگری داخلی بی واسطه منافع آن مستقیما به خود جامعه میزبان در مقاصد گردشگری برمیگردد که همین مهم موجب توسعه درونی شدن اقتصاد و عدم وابستگی صرف به گردشگر خارجی شده و ضمن توسعه اشتغال در کلیه مقاصد گردشگری کشور منجر به کاهش پدیده مهاجرت نیز می گردد.

لذا بد نیست که مسئولین گردشگری جمهوری اسلامی ایران به جای تاکید و تمجید از ورود گردشگر خارجی ابتدا نگاه سیاستی خود را به توسعه متوازن گردشگری داخلی معطوف کنند، چرا که شواهد در دنیا نشان می دهند که کشورهای موفق در حوزه گردشگری داخلی کشورهای موفقی در عرصه گردشگری بین المللی بوده اند.

سید محمد موسوی

دکتری مدیریت گردشگری و پژوهشگر گردشگری پژوهشکده حکمت

 

پی نوشت:

[۱] https://www.wttc.org/

[۲] سند چشم انداز توسعه بخش میراث فرهنگی وگردشگری جمهوری اسلامی ایران در افق سند چشم‌انداز (۱۳۸۴ تا ۱۴۰۴)

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا