به گزارش تولید آنلاین، سید محسن طباطبایی مزد آبادی، با اشاره به اهمیت اقیانوس‌ها، دریاها و سواحل برای توسعه پایدار اظهار داشت: اهمیت مناطق ساحلی به طور گسترده ای به رسمیت شناخته شده است به طوری که از دستور کار ۲۱ در ژوهانسبورگ گرفته تا اجلاس ریو ۲۰ و بسیاری از برنامه توسعه پایدار بر این موضوع تاکید کرده اند.
وی افزود: اگرچه سواحل اکوسیستم هایی حساس و شکننده هستند اما در عین حال به لحاظ اقتصادی اهمیت حیاتی دارند به طوریکه تجارت دریایی، پتانسیل تولید نیرو و انرژی، حمل و نقل دریایی، کشاورزی، آبزی‌پروری، صیادی و توریسم تنها بخشی از ظرفیت شهرهای ساحلی هستند.
استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه بیش از ۴۰ درصد از مردم جهان در فاصله ۱۰۰ کیلومتری سواحل زندگی می کنند خاطرنشان کرد: این موضوع هم اهمیت و جاذبه سواحل را نشان می دهد و هم فشار زیادی را که جمعیت بر روی منابع ساحلی وارد می کنند یادآور می شود.
طباطبایی افزود: سیستمهای ساحلی شامل تالابها، صخره ها، حوضچه های نمکی، تپه ها و دیواره ها، دلتاها، صخره های مرجانی، جنگلها و مراتع آبی و ساحلی و دیگر مناطق ساحلی همه و همه فضای پر استعدادی را به لحاظ اقتصادی تشکیل می دهند.
وی ادامه داد: خط ساحلی در سراسر دنیا مکان جذب ۸۰ درصد گردشگران بین المللی بوده و محبوب ترین مقصدها به شمار می رود همچنین حدود ۸۰ درصد از حجم تجارت جهانی نیز توسط دریاها و حمل و نقل دریایی انجام می شود و سواحل شاهراه ارتباطی کشورها برای دسترسی به بازارهای جهانی هستند.
استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه سواحل و شهرهای ساحلی با مسائل و مشکلات زیادی مواجه هستند افزود: استفاده های بی‌رویه و ناپایدار از منابع، آلودگی آب و هوا، فرسایش ساحلی، تخریب کرانه ها، پر شدن تالابها، تغییرات اقلیمی، مدیریت متفرق و ضعیف ضعف ابزارهای قانونی از جمله این مسائل است.
به گفته طباطبایی فقط در زمینه ماهیگیری، فائو تخمین زده است که ۵۷ درصد ماهیگیری به روش قانونی و در حد بهینه در سطح جهان انجام می گیرد بقیه صید بی رویه و غیرقانونی است که شامل سالانه مبلغ ۲۲میلیارد دلار است را به جیب سودجویان سرازیر می‌کند.
وی با بیان اینکه در کشور ما نیز وضعیت سواحل در شمال و جنوب چندان مناسب نیست توضیح داد: سه استان در شمال کشور و چهار استان در جنوب کشور دارای ساحل است که مجموع خط ساحلی آنها حدود ۵۸۰۰ کیلومتر است که ایران را در رتبه ۳۷کشورهای جهان به لحاظ طول خط ساحلی قرار می دهد.
این استاد دانشگاه افزود: داشتن این میزان از ساحل برای یک کشور می تواند سرمایه‌ای عظیم و منحصر بفرد محسوب شود اما شهرهای ساحلی کشور ما چه در جنوب و چه در شمال کشور با مسائل و مشکلات عدیده اجتماعی اقتصادی و زیست محیطی مواجه هستند.
وی با تاکید بر اینکه به دلیل مدیریت نامتمرکز و بخشی، نهادهای مدیریت شهری توان اداره این شهرها و حل مشکلات را ندارند تصریح کرد: فقدان همکاری و هماهنگی بین نهادهایی مانند شهرداری، فرمانداری، بنادر و دریانوردی، بخش انرژی، گردشگری و نهادهای نظامی باعث شده است برنامه مدون و یکپارچه ای برای اداره و توسعه این شهرها وجود نداشته باشد.
به گفته طباطبایی در شهرهای شمالی کشور که جاذب گردشگر و نیازمند اداره دقیق و کارآمد هستند این موضوع محسوس تر است. این شهرها دارای تراکمی بسیار بالاتر از میانگین کشوری بوده و فشار جمعیتی حیات آنها را به مخاطره انداخته است.
استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه گردشگری پایدار در شهرهای ساحلی کشور به گونه ای که اکوسیستم را به مخاطره نیاندازد نیازمند تدبیر، دوراندیشی، مشارکت و مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی است متذکر شد: به نظر می رسد آموزش مدیریت گردشگری یکی از برنامه هایی است که می تواند به نهادهای مسئول در راستای هم افزایی و وفاق بیشتر کمک کند.
